T4 tyroksyna

Pacjent powinien być na czczo.
Krew pobrać rano między 7:00, a 9:00 lub wg. wskazań lekarza.

Tyroksyna (T4) jest głównym hormonem tarczycy wydzielanym do krwi. Wspólnie z trójjodotyroniną (T3) odgrywa istotną rolę w regulacji tempa przemian metabolicznych, wpływa na układ sercowonaczyniowy, wzrost i metabolizm kości, a także jej obecność jest istotna dla prawidłowego rozwoju gonad oraz rozwoju układu nerwowego. T4 krąży w krwiobiegu w postaci hormonu wolnego i hormonu związanego z białkami surowicy, pozostającej w stanie równowagi.

Wolna T4 (fT4) jest niezwiązaną i biologicznie aktywną postacią, stanowiącą zaledwie 0.03% całkowitej T4. Pozostała część T4 jest nieaktywna i związana z białkami surowicy takimi jak: globulina wiążąca tyroksynę (TBG), prealbumina wiążąca tyroksynę lub transtyretyna (TTR) oraz albumina. Zaletą oznaczania fT4 jest to, że jej stężenie nie zależy od zmian

w stężeniach białek wiążących ani od ich właściwości wiążących. Nie jest więc konieczne dodatkowe oznaczanie innych parametrów wiązania (wychwytu tyroksyny, TBG). Wolna tyroksyna (fT4) jest użytecznym narzędziem wykorzystywanym w rutynowej diagnostyce klinicznej do oceny funkcji tarczycy. W przypadku podejrzenia zaburzeń dotyczących tarczycy

należy ją oznaczać łącznie z TSH, jest ona także odpowiednia do monitorowania leczenia drugorzędowej niedoczynności tarczycy (spowodowanej chorobami przysadki lub podwzgórza) oraz nadczynności tarczycy.

Zarówno tyroksyna (T4) jak i trijodotyronina (T3) wywierają niezwykle istotny wpływ na praktycznie wszystkie tkanki i narządy organizmu. Hormony te odpowiadają za regulację intensywności procesów metabolicznych poprzez ich intensyfikację, co zapewnia prawidłowe funkcjonowanie wielu układów ludzkiego organizmu, utrzymywanie prawidłowej temperatury ciała, a u dzieci – właściwe wzrastanie oraz rozwój. W przypadku określonych chorób tarczycy może dochodzić do nadczynności tego narządu lub też jego niedoczynności. W pierwszej sytuacji hormonów tarczycowych produkowanych (i uwalnianych do krwiobiegu) jest za dużo, w drugiej – za mało. Ze względu na szeroki zakres działania tych hormonów, objawy schorzeń tarczycy mogą obejmować wiele układów w ciele człowieka oraz znacząco obniżać komfort życia chorego.

Objawy zbyt wysokich stężeń T4 stanowią w dużym stopniu przeciwieństwo dolegliwości związanych z deficytem tego hormonu we krwi. W przypadku zbyt wysokich poziomów

hormonów tarczycowych dochodzi do nadmiernego pobudzenia metabolizmu, co najczęściej skutkuje wystąpieniem objawów takich jak:

• Nadmierna potliwość,
  
  
• Spadek masy ciała,
  
  
• Przewlekłe biegunki,
  
  
• Drżenie mięśni,
  
  
• Problemy ze snem,
  
  
• Zwiększona drażliwość,
  
  
• Zaburzenia emocjonalne o charakterze lękowym,
  
  
• Problemy z koncentracją,
  
  
• nadmierne wypadanie włosów,
  
  
• Uczucie gorąca,
  
  
• Wysokie tętno,
  
  
• Uczucie kołatania serca,
  
  
• Zaburzenia miesiączkowania u kobiet.
  
  

Objawy niskich stężeń T4 wynikają ze zbytniego spowolnienia metabolizmu w organizmie. Do typowych objawów zaliczamy:



• Wzrost masy ciała,
  
  
• Przewlekłe zaparcia,
  
  
• Rozwój obrzęków,
  
  
• Nadmierna senność w ciągu dnia,
  
  
• Nadmierna suchość skóry,
  
  
• Przewlekłe uczucie zimna,
  
  
• Ogólne osłabienie,
  
  
• Stany depresyjne
  
  
• Zaburzenia pamięci oraz koncentracji,
  
  
• Spowolnienie tętna,
  
  
• Niskie ciśnienie krwi,
  
  
• Zaburzenia cyklu miesiączkowego.
  
  

Interpretacja wyniku.



• Podwyższony poziom T4:
  
  
• choroba Gravesa-Basedowa
  
  
• gruczolak toksyczny
  
  
• nadczynnosć tarczycy indukowana jodem
  
  
• początkowe stadium choroby Hashimoto
  
  
• nadczynność tarczycy towarzysząca innym chorobom (zapalenia, nowotwory)
  
  
• wtórna nadczynność tarczycy (gruczolak przysadki wydzilejący TSH)
  
  

• Obniżony poziom T4:
  
  

• zapalenie tarczycy
  
  
• po usunięciu tarczycy
  
  
• po radiojodoterapii
  
  
• wrodzona niedoczynność tarczycy
  
  
• wtórna niedoczynność tarczycy (guzy przysadki, zespół Sheehana, guzy podwzgórza)
  
  
• niedobór jodu w diecie
  
  
Górna granica pomiaru: >100 pmol/L