Wirus HIV – anty- HIV1/2 + antygen p24

Rozpoznanie zakażenie pozwala na rozpoczęcie leczenia antyretrowirusowego. Zgodnie ze standardami medycznymi, leczenie antyretrowirusowe (ARV) powinno być stosowane u wszystkich osób zakażonych HIV.
Celem leczenia ARV jest:

• poprawa stanu zdrowia osób żyjących z HIV,
  
• odbudowa ich sytemu odpornościowego,
  
• zmniejszenie ryzyka rozwoju AIDS,
  
• obniżenie zakaźności osoby żyjącej z wirusem HIV, a tym samym zmniejszenie ryzyka zakażenia innych osób.
  

Korzyści z terapii antyretrowirusowej.
Rozpowszechnienie terapii antyretrowirusowej przyczyniło się do:

• spadku śmiertelności osób chorych na AIDS,
  
• zmniejszenia liczby zachorowań na gruźlicę, która u osób zakażonych HIV i chorych na AIDS występuje jako tzw. zakażenie oportunistyczne. Takie zakażenia występują tylko u osób pozbawionych naturalnej odporności,
  
• zmniejszenia liczby zakażeń spowodowanych niską odpornością oraz zachorowań na nowotworowy związane z AIDS.
  

Leki antyretrowirusowe stosuje się również profilaktycznie – jeśli zaistniała sytuacja, w której mogło dojść do zakażenia.

Ludzki wirus upośledzenia odporności (HIV), będący czynnikiem powodującym zespół nabytego upośledzenia odporności (AIDS), należy do rodziny retrowirusów. Wirus HIV jest przenoszony podczas kontaktów seksualnych, przez zakażoną krew oraz produkty krwiopochodne. Wirus może również przedostać się od zakażonej matki do dziecka przed

porodem, w jego trakcie lub po porodzie. Dotychczas rozpoznano dwa rodzaje wirusa HIV: HIV‑1 i HIV‑2.

HIV‑1 można podzielić na 4 różniące się grupy: grupę M , grupę N, grupę O i grupę P. W obrębie grupy M HIV‑1, opierając się o genetyczne pokrewieństwo, zidentyfikowano 10 różnych podtypów, jak i kilka krążących postaci rekombinowanych (CRF). Przeważająca większość zakażeń wirusem HIV‑1 spowodowana jest wirusami należącymi do grupy M.

HIV przenosi się 3 drogami:

• przez kontakty seksualne – udowodniono, że prezerwatywa znacznie zmniejsza ryzyko zakażenia HIV;
  
  
• przez krew – gdy zakażona krew dostanie się na skórę, która jest uszkodzona, na błonę śluzową np. do oka, nosa, jamy ustnej, na narządy płciowe lub zostanie wstrzyknięta podczas używania wspólnych z innymi igieł i strzykawek np. do podawania środków odurzających, anabolików w zastrzykach;
  
  
• podczas ciąży, porodu lub karmienia piersią z zakażonej HIV matki na jej dziecko – dlatego kobiety planujące ciążę lub będące w ciąży powinny wykonać test w kierunku HIV.