Indeks sFlt-1/PIGF

Pacjent powinien być na czczo. Krew pobrać rano pomiędzy 7:00-9:00 lub wg wskazań lekarza.

Preeklampsja występuje w ok. 3‑5 % ciąż i powoduje znaczną zachorowalność i śmiertelność zarówno matek, jak i płodów lub noworodków. Objawy kliniczne mają postać od łagodnej do ciężkiej; preeklampsja jest wciąż jedną z głównych przyczyn zachorowalności i śmiertelności płodów i matek.

Preeklampsja wydaje się być powodowana uwalnianiem z łożyska naczyniowego czynnika wzrostu, co powoduje dysfunkcję śródbłonka.Stężenia w surowicy PlGF (łożyskowego czynnika wzrostu) i sFlt‑1(rozpuszczalnych form fms‑podobnych kinazy tyrozynowej‑1) znanej również jako rozpuszczalny receptor‑1 VEGF – ulegają u kobiet ciężarnych zmianie. Co więcej, pojawienie się w krążeniu PlGF i sFlt‑1 może pomóc w odróżnieniu prawidłowej ciąży od zagrożonej preeklampsją nawet przed wystąpieniem objawów klinicznych. W ciąży prawidłowej stężenie proangiogenicznego czynnika PlGF wzrasta podczas pierwszych 2 trymestrów, by następnie opadać aż do czasu rozwiązania. Natomiast stężenie antyangiogenicznego czynnika sFlt‑1 we wczesnym i środkowym stadium ciąży pozostaje niezmienne, by następnie zacząć wzrastać w jednostajnym tempie, aż do rozwiązania. U kobiet z preeklampsją stężenie sFlt‑1 jest wyższe, a stężenie PlGF niższe niż w ciąży prawidłowej.

Stosunek sFlt‑1 do PlGF okazał się być lepszym czynnikiem predykcyjnym preeklampsji niż oznaczenie pojedyncze. Stosunek sFlt‑1/PlGF wydaje się być wiarygodnym narzędziem służącym do rozróżniania różnych typów zaburzeń dotyczących związanego z ciążą nadciśnienia. Dodatkowo, sFlt‑1/PlGF posiada w PE potencjalne znaczenie jako parametr

prognostyczny, który można stosować do przewidywania wystąpienia preeklampsji i uzależnionych od niej powikłań, stratyfikacji zagrożenia oraz do postępowania z chorobą. U pacjentów z oznakami i objawami preeklampsji, proporcja sFlt‑1/PlGF okazała się być pomocna w krótkoterminowym przewidywaniu choroby.

Znana proporcja sFlt‑1/PlGF może również poprawić przewidywalność wczesnego wystąpienia preeklampsji u kobiet z czynnikami ryzyka (takimi jak: w wywiadzie ograniczenie wzrostu wewnątrzmacicznego (IUGR); preeklampsja; eklampsja; zespół hemolizy, wzrostu aktywności enzymów wątrobowych i małopłytkowości (HELLP); cukrzyca przedciążowa;

nieprawidłowy wynik badania dopplerowskiego tętnicy macicznej).