Dopełniacz C1q

C1q używany jest jako wskaźnik poziomu dopełniacza C1, w diagnostyce dziedzicznego lub nabytego niedoboru C1. Niedoroby C1 często obserwuje się w rozwoju tocznia rumieniowatego układowego (SLE), zapaleniu wielomięsniowym kłębuszkowym zapaleniu nerek i plamicy Henocha-Schönleina.

Układ dopełniacza – grupa około 40 białek biorących udział w odpowiedzi immunologicznej organizmu, głównie poprzez opsonizację czyli ułatwienie fagocytozy, chemotaksję komórek żernych do miejsca stanu zapalnego, lizę bezpośrednią bakterii i wirusów oraz inicjowanie reakcji zapalnej. Aktywacja układu dopełniacza odbywa się drogą klasyczną, alternatywną lub lektynową. Klasyczna droga aktywacji odgrywa istotną rolę w eliminacji zakażeń wywołanych przez ropotwórcze bakterie otoczkowe, takie jak Haemophilus influenzae i Streptococcus pneumoniae. Jest ona inicjowana przez czynnik C1q, który ulega przyłączeniu do przeciwciał, związanych na powierzchni drobnoustrojów lub będących składnikami kompleksów immunologicznych antygen – przeciwciało. C1q przyczynia się do eliminacji bakterii dzięki zdolności pobudzenia granulocytów obojętnochłonnych i stymulowania do wytwarzania cytokin prozapalnych, tj. interleukiny 6 i 8 (IL-6, IL-8) oraz białka chemotaktycznego monocytów.