Chlamydia trachomatis – przeciwciała IgA

Pacjent powinien być na czczo.
Krew pobrać rano między 7:00, a 9:00 lub wg. wskazań lekarza.

Chlamydiaceae to rodzina Gram-ujemnych bakterii, która obejmuje C. trachomatis, C. pneumoniae oraz C. psittaci — wszystkie są bezwzględnymi patogenami wewnątrzkomórkowymi człowieka. W obrębie gatunków C. trachomatis występują trzy ludzkie warianty biologiczne: czynniki powodujące jaglicę , czynniki powodujące ziarnicę weneryczną (ang. lymphogranuloma venereum, LGV) oraz czynniki zakażeń przenoszonych drogą płciową takich jak zapalenie błony śluzowej szyjki macicy, zapalenie błony śluzowej macicy, zapalenie jajowodu oraz zapalenie cewki moczowej. C. trachomatis jest przyczyną najczęściej występującej bakteryjnej choroby przenoszonej drogą płciową. Chociaż choroba wywoływana przez Chlamydia trachomatis wpływa głównie na żeńskie drogi rozrodcze, czynnik ten powoduje także zakażenia u mężczyzn i dzieci. Częstość występowania zakażeń Chlamydia trachomatis w populacji aktywnych seksualnie nastolatek (populacja uznawana za najbardziej narażoną na ryzyko) ogólnie przekracza 10%, a w niektórych populacjach nastolatek oraz populacjach kobiet leczących się w poradniach wenerologicznych może ona sięgać 40%. Częstość występowania zakażeń Chlamydia trachomatis waha się od 4 do 10% u mężczyzn bez objawów oraz od 15 do 20% u mężczyzn leczących się w poradniach wenerologicznych. Zakażenia chlamydiami u noworodków mogą występować w wyniku narażenia okołoporodowego (około 65% dzieci urodzonych przez zakażone matki). Największe wyzwanie zwalczania zakażenia chlamydiami polega na tym, że nawet 70 do 80% kobiet oraz do 50% zakażonych mężczyzn nie doświadcza żadnych objawów. U kobiet zakażenia dróg moczopłciowych C.trachomatis o serotypie D-K prowadzą do: zapalenia szyjki macicy, zapalenia jajowodu, endometriozy (w 40 procentach przypadków zapalenia szyki macicy wywołanej C.trachomatis), bezpłodności, zapalenia cewki moczowej, choroby zapalnej narządów miednicy mniejszej, ciąży ektopowej, reaktywnego zapalenie stawów, zapalenia okołowątrobowego, a w przypadku przeniesienia patogenu na noworodka do zapalenia płuc (20%) lub zapalenie spojówek (40%). U mężczyzn serotypy D-K są najczęstszą przyczyną nierzeżączkowego zapalenia cewki moczowej (NGU) oraz porzeżączkowego (PGU) zapalenia cewki moczowej po leczeniu penicyliną, a także zapalenia najądrza, reaktywnego reumatycznego zapalenia stawów (około 1 procenta mężczyzn z zapaleniem cewki moczowej spowodowanej C. trachomatis), zapalenia prostaty, zespołu Reitera, zapalenia odbytnicy i odbytu. C. trachomatis (D-K) powoduje również zapalenie spojówek u osób obu płci Odporność po zakażeniu jest swoista dla typu i chroni tylko częściowo. Dlatego powszechne są zakażenia nawracające. Najczęstszą korelacją demograficzną zakażeń Chlamydia trachomatis u kobiet jest młody wiek.

Wykrywanie swoistych przeciwciał IgA może wskazywać na czynne zakażenie chlamydiami i wykazano, że jest ważnym markerem ze względu na krótszą żywotność przeciwciał IgA, które utrzymują się tylko tak długo, jak długo występuje stymulacja antygenowa. Ponadto wykrywanie przeciwciał IgA jest odpowiednie do kontroli po terapii. Wykrywanie przeciwciał IgG to marker dodatniej odpowiedzi immunologicznej przeciwko aktualnemu, przewlekłemu lub przebytemu zakażeniu chlamydiami.