Awidność CMV IgG

Wirus cytomegalii może wywołać trzy rodzaje zakażeń:

• pierwotne zakażenie wirusem cytomegalii – ta pierwotna infekcja rozwija się w czasie pierwszego kontaktu z wirusem. Najczęściej ma to miejsce jeszcze w dzieciństwie. Kontakt z wirusem oznacza pojawienie się we krwi przeciwciał. Pierwotne zakażenie wirusem cytomegalii jest groźne przede wszystkim dla kobiet w ciąży i osób o obniżonej odporności, a więc osób przyjmujących immunosupresanty, chory na AIDS, osoby po przeszczepie;
  
• chroniczne zakażenie wirusem cytomegalii – jest ono następstwem infekcji pierwotnej. Wirus cytomegalii jest uśpiony, a znaleźć go można przede wszystkim w neutrofilach i limfocytach. Co ważne nie daje on żadnych objawów, a jedynie może dojść do okresowego wydzielania wirusa do płynów ustrojowych, przez co możliwe jest dalsze rozprzestrzenianie się wirusa;
  
• wtórne zakażenie wirusem cytomegalii – dochodzi do niego w czasie okresowych spadków odporności, przez co uśpiony wirus się aktywuje. Może do niego dojść również w przypadku ponownego kontaktu z wirusem cytomegalii z zewnątrz. Zakażenie to rzadko daje objawy, jednak w jego czasie zwiększa się ilość wydzielanego wirusa do płynów ustrojowych pacjenta. Zwiększa to ryzyko przenoszenia wirusa na inne osoby.
  
Interpretacja wyniku:

• wysoka awidność IgG: infekcja „starsza” niż 3 miesiące
  
• niska awidność IgG: infekcja „młodsza” niż 3 miesiące
  
• graniczna awidność: wynik niejednoznaczny