Amoniak w osoczu

Pacjent powinien być na czczo.
Krew pobrać rano o godzinie 8:00 lub wg. wskazań lekarza.
Materiał wysoce niestabilny. Po otrzymaniu materiału próbkę natychmiast umieścić w wodzie z lodem i jak najszybciej wysłać do laboratorium wykonującego badanie - zamówić specjalny transport do podwykonawcy.

Największe ilości amoniaku powstają w świetle jelita z udziałem bakterii. Związki azotowe takie jak: aminokwasy, kwas moczowy, mocznik w obecności enzymów bakteryjnych są metabolizowane do amoniaku. Dodatkowo amoniak powstaje także w komórkach błony śluzowej jelita z glutaminy. Reakcja ta jest katalizowana przez enzym glutaminazę. Podobnie z udziałem tego enzymu amoniak powstaje w mitochondriach komórek nerkowych. Metabolizm amoniaku zachodzi w wątrobie w cyklu mocznikowym.

W oparciu o przyczyny hiperamonemii (obecność amoniaku we krwi), wyróżnia się jej dwie postacie:

• pierwotną: powstającą na skutek mutacji genowej lub wrodzonych błędów metabolizmu. W tej postaci może dochodzić do zaburzeń w procesie metabolizmu i usuwania amoniaku z organizmu, ponieważ ograniczona zostaje aktywność enzymów działających w cyklu mocznikowym;
  
  
• wtórną: jej najczęstszą przyczyną jest niewydolność wątroby i jej nieprawidłowa praca, która w istotny sposób zaburza przemianę amoniaku w mocznik. W konsekwencji zaburzona zostaje obecność amoniaku w krwi. Przyczyną może być nałogowe palenie tytoniu i nadmierne spożywanie alkoholu, stosowanie niektórych leków lub infekcje wywoływane przez bakterie z urezą.
  
  
Interpretacja wyniku

Podwyższony poziom:


• ostre uszkodzenie wątroby,
  
  
• zespół Reye&8217;a,
  
  
• wrodzone bloki metaboliczne,
  
  
• nietolerancja białek,
  
  
• ornitynemia,
  
  
• niektóre rodzaje kwasicy metabolicznej.
  
  
Uwaga:

Wysiłek fizyczny, staza, ucisk mięśni w miejscu pobrania mają wpływ na poziom amoniaku.