Diagnostyka Prenatalna SLOS

Przyczyną zespołu Smitha-Lemliego-Opitza (ORPHA:818) jest mutacja genu DHCR7, znajdującego się na ramieniu długim chromosomu 11, locus 11q13.4. Gen ten odpowiada za powstawanie białka DHCR7, które bierze udział w biosyntezie cholesterolu. Skutkiem mutacji genu jest niewytwarzanie przez organizm wystarczającej ilości cholesterolu, który jest niezbędny do prawidłowego rozwoju płodu. Cholesterol jest również składnikiem budulcowym błon komórkowych i otoczki, które ochraniają komórki nerwowe.

Zespół Smitha-Lemliego-Opitza jest chorobą o dziedziczeniu autosomalnie recesywnym.

Objawy zespołu Smitha-Lemliego-Opitza zależą od postaci choroby. W łagodnej postaci SLOS obserwuje się:

• małogłowie
  
  
• zmienne napięcie mięśni (wiotkość, a następnie sztywność)
  
  
• zaburzony wzrost
  
  
• problemy z karmieniem (brak odruchu ssania, trudności w połykaniu) i związany z tym słaby przyrost masy ciała
  
  
• deformacja twarzy (szeroko rozstawione oczy, opadające powieki, mała żuchwa, krótki nos, nisko osadzone małżowiny uszne)
  
  
• deformacje kończyn górnych, np. polidaktylia, czyli palce dodatkowe u dłoni i stóp, syndaktylia &8211; zrośnięcie palców drugiego i trzeciego palca stóp w kształcie litery Y, bruzdy zgięciowe na dłoniach i zmiany linii papilarnych, krótkie kciuki
  
  
• niedorozwój narządów płciowych: mikropenis, wnętrostwo, czyli niezstąpienie jąder do worka mosznowego, niedorozwój worka mosznowego
  
  
• opóźnienie rozwoju psychomotorycznego i intelektualnego
  
  
• wypryski skórne
  
  
W przypadku postaci ciężkiej, na objawy SLOS składają się również liczne wady wrodzone: układu pokarmowego (np. zwężenie odźwiernika), krwionośnego (np. ubytek przegrody międzyprzedsionkowej), nerek (np. wodonercze), wzroku (np. anidria, czyli brak tęczówki oka).

Częstość występowania tego zespołu nie jest ostatecznie znana. Na świecie występuje z częstością ok. 1:20 000 do 1:60 000. Częstość nosicielstwa wszystkich mutacji wywołujących zespół SLO w populacji polskiej wynosi od 1 na 26 do 1 na 32, natomiast częstość homozygot – od 1 na 2600 do 1 na 4000.