Wymaz z pochwy – posiew w kierunku bakterii beztlenowych

Błona śluzowa pochwy jest skolonizowana przez liczne gatunki bakterii tlenowych, beztlenowych oraz grzybów drożdżopodobnych utrzymujące się w określonym stosunku ilościowym i jakościowym. W ciągu życia kobiety skład mikroflory pochwy ulega zmianie i jest związany z aktywnością hormonów płciowych. U zdrowej kobiety w wieku rozrodczym flora pochwy zdominowana jest przez bakterie Lactobacillus spp (pałeczki Doederleina, pałeczki kwasu mlekowego). Lactobacillus fermentuje glikogen wytwarzany przez nabłonek pochwy a powstający w tym procesie kwas mlekowy zakwasza środowisko pochwy do pH 3,6-4,6, co hamuje namnażanie się bakterii chorobotwórczych. W sprzyjających warunkach skład mikroflory pochwy ulega zaburzeniom, co może powodować objawy infekcji. Prawidłowy stosunek ilości bakterii tlenowych do beztlenowych wynosi 2:5, natomiast w bakteryjnej waginozie zmienia się i wynosi 1:10. Związane jest to często z dominacją jednego gatunku drobnoustrojów, np. Gardnerella vaginalis i Mobiluncus spp. , których w większości przypadków nie stwierdza się u zdrowych kobiet.
Wyróżnia się dwie podstawowe postaci kliniczne zapalenia pochwy:

• vaginitis- stan zapalny błony śluzowej pochwy wywołany zakażeniem drobnoustrojami: bakteriami, grzybami, pierwotniakami.
  
• waginoza (BV- bacterial vaginosis)- bakteryjne (niespecyficzne) zapalenie pochwy: zakażenie endogenne wynikające ze zmiany stosunków ilościowych i jakościowych własnej flory bakteryjnej pochwy, bez cech zapalenia nabłonka. W bakteryjnej waginozie obserwuje się spadek ilości pałeczek kwasu mlekowego oraz wzrost ilości gatunków oportunistycznych, głównie Gardnerella vaginalis. W preparacie mikroskopowym wydzieliny z pochwy obserwuje się komórki nabłonka opłaszczone pałeczkami, określane jako komórki jeżowe lub clue cells. , Objawy kliniczne waginozy to homogenna szarobiała wydzielina z pochwy, Ph pochwy ≥4,7, nieprzyjemny „ rybi” zapach, nasilający się po wykonaniu testu aminowego.